Florida Sept-Okt 2008

Het heeft even geduurd, maar hier is het dan eindelijk: De afsluitende pagina's van onze weblog. Zaterdag 4 oktober was onze vertrekdag uit Orlando (snif snif)
Ons vliegtuig zou om 13.40 uur Orlando-tijd vertrekken, dus moesten we om 10.40 uur wegrijden. De tocht naar MCO (= Airport Orlando) duurt ongeveer 30 minuten en ik ging ervanuit dat we ongeveer 30 minuten nodig zouden hebben om de auto in te leveren en in te checken.

(Klik op elke foto voor een mega grote weergave)

Hier ons laatste ontbijt op het terras bij het zwembad.

Wat is zo'n laatste dag toch altijd vervelend. Ik heb nu zelfs al heimwee, omdat ik me goed besef dat het wel eens erg lang kan gaan duren voordat we hier weer komen. De kans op de winning 6 in de Florida Lottery is nu eenmaal niet erg hoog.

Na het ontbijt heeft Nicky de laatste dingen schoongemaakt. De bedden in onze eigen slaapkamer waren al weer gewassen en opgemaakt en de laatste droogtrommel was bezig met beddegoed van de kids toen we wegreden. Nicky had gisteren en de dagen ervoor al veel schoongemaakt, maar vanmorgen heeft ze de rest ook weer zeer grondig gedaan. Zelfs alle 3 badkamers en toiletten zijn brandschoon. De cleaners hebben een mazzeltje vandaag want alles is gewoon gedaan.

Zelfs alle ramen met het fantastische Jemako-systeem, waardoor je met 2 doeken en alleen water, spiegelglansschone ramen krijgt. Hier zie je Nicky met haar eigen doeken in actie. Hier moet markt voor zijn in de USA, want de ramen zagen er nu 10 keer mooier uit dan toen we aankwamen. Mocht er iemand interesse hebben? Bel ons: 0562-451161, we leveren graag!

We kwamen aan met 1 koffer, en twee grote weekendtassen en wat handbagage en we gingen weg met: 7 Koffers/Tassen en nog meer handbagage.
Toen moest de auto natuurlijk nog ingepakt worden.

Gelukkig is onze Chevy Uplander makkelijk in staat alles mee te nemen. (Maar hoe moet dat zometeen met ons koekblikje thuis?)

Amy heeft meteen even een leuke foto geschoten van onze (5e) Minivan voor onze villa.

Wat een auto! EN WAT EEN HUIS!

En hier een laatste blik op de: Scrub Jay Way in Sandy Ridge.

En toen ging Nicky nog even wat filmen in de nu brandschone villa en zaten de kids en ik in de auto te wachten. Toen zei Amy ineens: "Papa: kijk wat een grote vogels!"
Ik zag het eerst niet eens maar hoorde het des te beter. Er liepen 2 grote vogels vlak bij onze auto en deze maakten een kabaal! DAT hadden we dus vaak gehoord 's avonds als we op de porch zaten. We hadden het onze tijdelijke buren John and Barbara ook al gevraagd en die dachten dat het misschien wel Frogs waren, Nou het bleek dus van niet.

Hier zie je er eentje amper 2 meter van de open autodeur af.

Maar goed dat we de Nikon Coolpix hebben gekocht.

Hier nog een mooi plaatje van onze herrieschoppers.

Toen heeft Amy geprobeerd even een filmpje te maken met haar Samsung.

Echt gaaf; toch?

Daarna moesten we toch echt wegrijden en via de I-4 en de 417 tolweg reden we naar Orlando Airport. Daar aangekomen bij de Budget Car Rental Return waren we nummer 2 van de rij, dus erg snel klaar. Een tegenvaller was dat ze me een Fuel Surcharge berekenden van bijna $ 90,00. Dat ging ik dus echt niet betalen en dat gaf ik ook aan aan de dame, die me zei dat ik naar de balie binnen moest gaan om hierover te klagen. De mevrouw regelde wel gauw een kruier voor ons. Maar goed ook, want dit soort hoeveelheden bagage krijg je als echtgenote van een rolstoeler dus echt niet mee in je eentje.

Onze "arme" kruier was later wel blij met zijn "tip".

Ik ben daarna samen met Melvin gelijk naar de Budgetbalie "gereden" om mijn fuel surcharge weer ongedaan te laten maken. Dat was uiteindelijk zo geregeld. Maar goed ook, want ik wil best betalen, maar dan moet het wel redelijk zijn. En na alle overlast met mijn 5 Minivans vond ik dat de Fuel Surcharge niet terecht was. En dat vond de manager bij Budget dus ook.

Daarna ben ik gauw teruggegaan naar Amy en Nicky naar de centrale hal op MCO.
Het is zo'n mooie luchthaven, met dat Hyatt-hotel met die open liften en al die mooie shops.

Hier Papa, Melvin en Amy in de grote centrale hal.

En Melvin!

We hadden niet heel erg veel tijd meer, dus we hebben maar snel wat winkeltjes gepasseerd. De Seaworld Shop ziet er altijd leuk uit.

Seaworld Shop.

Hier een tijger in de Seaworld Shop; Ja het is natuurlijk Anheuser Bush; die ook eigenaar is van Bush Gardens.

En Sneeuwwitje konden we ook niet zomaar voorbijlopen.

En Melvin vond Spiderman toch ECHT wel cool!

En hier voor Hans: De Harley-Shop.

Amy wilde hier wel voor poseren.

Toen was het dan echt tijd om door de Security te gaan en dat pakken ze hier in Amerika wel behoorlijk grondig aan, zoals ons wel bekend is. Echt schoenen uit en alle handbagage wordt grondig gechecked. Ikzelf kan door mijn geimplanteerde baclofenpomp niet door de bekende "poortjes" dus wordt altijd "handmatig" gefouilleerd. Zelfs onderdelen van de rolstoel worden gecontroleerd op sporen van explosieven en/of drugs.

Wat dan wel handig is, is dat je als rolstoel-familie uit de rij wordt gehaald, waardoor het allemaal wat sneller gaat.

Toen konden we doorlopen richting onze gate waar we met United For TED naar Washington Dulles zouden vliegen. Een geplande vluchttijd van 2 uur en 9 minuten.
Gelukkig had ik mijn stoelen al lang gereserveerd en ik had gisteravond nog gecontroleerd of deze stoelnummers nog op mijn itenarary stonden. Dat was zo; en het vliegtuig zat nokvol. Er stonden mensen op de stand-by list, maar die hadden pech.

Hier een plaatje van onze Airbus.

En hier taxieen we weg richting de startbaan.

Hier zien jullie een deel van de motor en de tip van de vleugel met een mooi uitzicht op de kustlijn van Florida.

De vlucht ging weer sneller dan gepland, want we deden er bijna 15 minuten korter over.

Hier landen we bijna op Washington Dulles.

Nadat we aankwamen op Dulles aan de D-gates (einde van de gang) moesten we echt een eind lopen naar de C gate gang. Omdat ik als rolstoeler het laatste van boord ga, waren we zelfs met de snelle overtocht nog vrij laat om naar Gate C-6 te lopen. Want ja: ik moet wel weer als eerste aan boord op de volgende vlucht.

Melvin vond deze lange wandeltocht geen groot succes; hij was namelijk in dit eerste deel van de vlucht al in slaap gevallen. Niet echt handig.

Ook Amy: waiting...

Daarna konden we gaan preboarden naar onze gereserveerde plaatsen: Stoelnummers 17A en B en 18A en B in de Economy Plus afdeling.
Ik ben dolblij dat we deze plekken hebben en niet gewoon Economy zitten want dat scheelt qua beenruimte toch echt enorm.

Hier test Amy alvast haar nekkussentje en oogbedekkers. We hadden voor ons alle 4 wat setjes aangeschaft.

Helaas was niemand echt in staat om te slapen. Aangezien ik nog wel moest rijden heb ik nog de meeste rust gehad van ons allen. Melvin viel in coma toen we de landing gingen inzetten! Wat een fantastische planning. De vlucht duurde bijna 40 minuen korter dan gepland. Toen we de grond raakten op Schiphol was het net na 06.00 uur. We waren wel geland op de banen tussen Haarlem en Amsterdam, dus moesten we wel meer dan 15 minuten taxieen naar Schiphol zelf.

Nicky had tijdens de overtocht gepraat met haar Nederlandse buren, die hadden beloofd om ons te helpen met de bagage. Want ja, in Orlando zijn kruiers genoeg te vinden, maar zoals we weten van vorige jaren is dat in Schiphol zeer moeilijk te realiseren.

Deze mensen waren naar o.a. Las Vegas geweest en hadden met zijn tweeen slechts 2 koffers. En wij met ons viertjes dus 8 koffers-tassen en dat nog exclusief de Handbagage met laptops, camera´s, Ipods. (Niet alles voor onszelf hoor!)
De mensen vóór ons werden er door de douane uitgepikt, maar blijkbaar waren wij als 4 volwassenen en 2 kids met drie volle karren niet verdacht. Gelukkig maar.

Ik heb toen meteen Hotel Chariot gebeld om de shuttlebus te laten komen, zodat ik onze Zafira kon halen. Nicky bleef met de kids binnen wachten bij uitgang D. Toen ik in dat fantastisch lekkere hollandse regenachtige, winderige en koude weer stond te wachten ging de mobiele telefoon. Mijn moeder vertelde dat ze op Schiphol waren en ze vroeg waar we precies waren. Ik heb haar dat uitgelegd en gezegd dat ik zo terug zou komen nadat ik de auto had gehaald.

Hier Oma met Melvin EN grote nicht Manon. Wat leuk! Ook zij had de wekker vroeg gezet en was als verrassing ook op haar vrije dag zo vroeg naar Schiphol meegekomen. FANTASTISCH HOOR!

Dankjewel Manon, Wij en de kids vonden het heel lief dat je ook bent gekomen.

Hier Manon, Oma en Amy.

Opa met Melvin.

Oma die Melvje knuffelt.

Na een tijdje trekt Melvin het echt niet meer.

We rijden weg naar het van der Valk in Wieringen om een hapje te gaan eten. We hopen dat Melvin dan wakker is, maar als wij om 11.00 uur aan de biefstuk zitten, terwijl de andere hotelgasten genieten van hun Zondagbrunch en ons aankijken of we gestoord zijn, is Melvin zelfs op zijn stoel in het restaurant niet wakker te krijgen.

We besluiten om na het eten maar heel rustig richting Harlingen te gaan rijden, want we zijn veel te vroeg, de boot vertrekt namelijk pas om 14.15 uur naar Vlieland. Bij het wachten voordat we de boot opreden lagen we allemaal al bijna te slapen.

Hier staan we met volgepakte auto op de veerboot.

En dan gaan we echt allemaal slapen. Behalve de fotografe.

Na 10 minuten passeerden we de snelboot Tiger, die net van Vlieland afkwam.

En hier is dan eindelijk na 3,5 weken ons prachtige eiland Vlieland in zicht. Jammer dat het weer niet zo mooi was.

Het blijft een mooi gezicht als die meeuwen meevliegen achter de boot aan, hopende op wat door de schroef omhoogwapperende vis.

Hier de Oostpunt van Vlieland.

En dan mogen we bijna van de autobrug afrijden.
Hierna, voor de niet Vlielandkenners een aantal foto´s van de route van minder dan 700 meter die we af moeten leggen van de boot naar ons huis.

Hier al meteen de Lutinelaan direct na het afrijden van de boot.

En na de heuvel het vervolg EN wat een regen!

Het laatste stukje naar onze parkeerplaats bij het huis moeten we achterom rijden.

En hier dan eindelijk onze parkeerplaats bij ons eigen huis.

En dan is ons huis toch ook wel erg mooi, met de woonkamer.

En de keuken.

En de eettafel met een stapeltje post.

Maar dan moet de auto nog leeg en moet Nicky door de regen de tassen en koffers halen. De kids kijken liever naar de beestjes en de tuin.

Hier een plaatje van de voortuin, met de nog niet gekapte bomen.

Hier Amy en Melvin aan de zijkant van het huis met de 2 konijnenverblijven.

Hier onze eerste en kleinste waakhond! De 2e wilde zich niet laten zien.

En hier nog een plaatje van de zijkant van ons huis, met links het bos en onze verhuurstudio Arma. (Voor info kunt u kijken op www.arma.vlie.nl)

Hiermee eindigen we ons blog van deze Amerika vakantie. Nu maar hopen dat we dit nog veel vaker kunnen doen in de toekomst.

Groetjes van Nicky, Edwin, Amy en Melvin Matser