Woensdag 1-10-2008 t/m Vrijdag 3-10-2008

Jullie zullen wel gedacht hebben: Wat is er gebeurd? Storingen met internet of hebben ze geen zin meer om wat te melden? Nou ik kan jullie geruststellen met ons was en is alles nog steeds erg goed, maar ik had mezelf even 2 dagen vrijaf gegeven met bijwerken van het weblog. Het uitzoeken van de vele foto's en zeker het daarna uploaden ervan kost behoorlijk wat tijd. Ik wilde de afgelopen dagen daarom iets meer met mijn familie genieten van het 's avonds op het terras zitten.

De woensdag hebben we volledig thuis doorgebracht. Lekker gezwommen en heerlijk in de zon gelegen, want het is hier nog steeds elke dag schitterend mooi weer. Veel zon en weinig bewolking, regelmatig zelfs geen enkele bewolking en dan is er na 10 minuten maar 1 oplossing: Het zwembad in gaan!

Deze dag heeft Nicky weer heerlijk gekookt maar zelfs foto's hebben we vandaag niet gemaakt.

Donderdag wilden we voor de laatste keer naar de Mall at Millennia gaan om de laatste aankopen te scoren. De planning was om er redelijk vroeg heen te gaan, zodat we nog lekker konden zwemmen 's middags. Maar Melvin sliep nog zo lekker (in ons bed!)

(Klik op elke foto voor een mega grote weergave)



Hier zie je hoe Melvin om bijna 10.00 uur nog haast in coma ligt.



Ook papa was weer in slaap gevallen, maar gelukkig waren Nicky en Amy wel wakker.

Maar na een uurtje stonden we toch met zijn allen op de parkeerplaats bij de Mall at Millennia.



Hier Melvin en Amy voor het Restaurant Brio bij de hoofdingang van de Mall.



En hier nogmaals onze twee (b)engeltjes voor de hoofdingang.



Amy en Melvin binnen bij de hoofdingang vlak naast de Brio.

In deze Mall zijn echt een paar erg dure winkels. Ook al is Amerika heel erg goedkoop, de winkels die je hier ziet, zoals: Cartier en Dior hebben toch nog enorm hoge prijzen. Onbetaalbaar voor ons.



Hier Amy voor de Cartier winkel waar we dus maar niet naar binnen zijn gegaan.

Nadat we de "dure" winkels voorbij waren gelopen en we bij de wel betaalbare winkels weer wat kleine dingetjes hadden gekocht was het tijd om te gaan eten. Bij de Brio ditmaal. Dit leek ons zelf ook al een erg mooie zaak, maar de eigenaren van onze villa hadden er ook al eens gegeten en noemden dit een absolute aanrader. Je zit er heel gezellig en alles wordt vers bereid.



Hier Melvin en Papa samen in de Brio.



Hier een plaatje van de Ceasar Salad, die echt uit de kunst was.



Melvin was in het begin van de vakantie niet van de kipvingers af te slaan, maar toen hij eenmaal de Cheese-Pizza had ontdekt was hij verkocht. Hij heeft deze volledige pizza opgegeten, behalve wat van de randjes.



Na het eten reden we weer terug naar huis en kon Melvin meteen zijn vliegtuiguitrusting gaan proberen.

Toen we thuis waren gekomen zijn Melvin en Amy onmiddelijk het zwembad ingedoken. Ikzelf ben nog even terug gereden naar Championsgate om wat te scannen en wat bubbeltjes-inpakfolie te kopen en Nicky is begonnen met het inpakwerk.



Maar toen de kinderen dit deden moesten we ze toch even fotograferen.



Hier konden we de "sportstand" van de Nikon uitproberen. In deze modus schiet de camera 18 plaatjes achter elkaar. Dit ziet er echt schitterend scherp uit.



Hier gaan ze nogmaals.

Het inpakken duurde al met al weer heel wat langer dan gepland. We hadden wel al extra tassen en koffers meegenomen, maar het probleem is dat je maximaal 23 kilo per koffer mee mag nemen. Verder mag je maar 2 koffers per persoon meenemen, dus moet je goed opletten. I.v.m. sommige breekbare souveniers hebben we ook 1 harde koffer meegenomen, maar die weegt als hij leeg is al bijna 9 kilo, dus deze gaat half leeg mee terug. Gelukkig hebben we een kofferweger bij ons, zodat we op de luchthaven niet voor onverwachte zaken (zoals het verplicht uitpakken van je koffer) komen te staan.

Wat echter al gauw duidelijk was, was dat we het niet zouden gaan redden met de meegebrachte koffers en tassen. Er moet er nog eentje bij.
Deze wilden we op vrijdag gaan halen, maar aangezien we al zo ver waren met inpakken wilden we de vrijdagochtend eerst lekker genieten van ons heerlijke zwembad en het mooie weer. Tenslotte zou dit de laatste dag zijn voor ons dat dat kon.

Amy zat na het zwemmen nog even lekker te kleuren in het huis. Dankzij de perfect werkende airo's in Amerika is het thuis gewoon altijd lekker koel.



Amy in actie aan de eettafel in woonkamer 1.



Deze tekening is nog niet helemaal klaar.

Daarna reden we dan voor de laatste keer dit jaar richting de WalMart om weer een extra nieuwe koffer te gaan kopen. We reden dit keer via een kleine omweg omdat we even langs het oude huis van mijn ouders op Westridge wilden rijden. In dit huis hebben we vorig jaar vertoefd, maar het was toen al behoorlijk verwaarloosd.
De eigenaren hebben dit huis een paar jaar geleden veel te duur gekocht en willen het dolgraag kwijt, maar ze krijgen er nu nog geen 30% voor terug. Ongelofelijk wat de huizencrisis voor een effecten heeft. Ze verhuren het slecht en de kosten lopen maar door, dus dan gaan ze bezuinigen op het onderhoud, waardoor de waarde van het huis nog verder daalt. Maar ja: ik heb dit geld ook niet liggen!



Hier een plaatje van de voorkant van het huis waar duidelijk op is te zien dat het huis en de tuin slecht worden onderhouden.



Hier ons laatste bezoek aan de Wal-Mart.



Met Always the Lowest Prices" wat ook echt zo is.

Behalve de koffer konden we het niet laten om nog wat extra dingen te kopen. Zo heeft Melvin nu een mooi verkleedpak van zijn favoriete Power Rangers. Voor amper $ 16. Niet te geloven. Verder hebben we ook nog een paar cd's gehaald en wat andere kleine spullen. Er was nu toch weer een koffer bij, dus ook weer wat ruimte!

Daarna reden we door voor onze laatste warme maaltijd in Florida dit jaar. De keuze was gevallen op de Olive Garden. We gingen dit keer naar de vestiging aan de 192.



Hier Amy en Melvin voor de ingang van de Olive Garden.



Hier geniet Nicky van haar Ceasar Salad en Melvin wilde haar even knuffelen.



En nog een plaatje van de Ceasar Salad.



Loopt het water je niet in de mond als je de door Nicky gekozen Garlic Pasta Chicken ziet?

Amy had de Chicken Alfredo uitgekozen en Melvin eindelijk weer eens een keertje Kipvingers. (Jammer dat ze in dit restaurant geen mayonaise hebben; goede leer voor de volgende keer, want dan nemen we gewoon een paar zakjes mee) Papa had weer gekozen voor de Lasagna Classico.

Het eten was weer fantastisch en toen we de zaak uitliepen hebben we even een plaatje geschoten van hoe het er aan de 192 zo'n beetje uitziet.



Hier zie je wat een enorme reclameborden overal staan, zoals Cici's Pizza: All You Can Eat voor $ 5,99, dus hier kan je je compleet vol eten voor nog geen 4 Euro per persoon. Wij kunnen dat echter lang niet op en vinden het lekkerder om gewoon bediend te worden.



Aangezien Nicky's favoriet: Tiramisu, bij de Olive Garden zo lekker is, maar ze deze na de maaltijd nooit op kan, hebben we deze maar weer meegenomen: On The Go. Dat is hier trouwens volstrekt normaal. Als je eten overhoudt vragen ze ook altijd of je dat mee naar huis wil nemen. Zij zorgen er dan voor dat het keurig wordt verpakt in doosjes en ze brengen het dan in een zak aan je tafel.

Daarna reden we voor het laatst langs de 192 richting West naar de I-4.



Dit keer konden we een mooie foto maken van de al eens eerder in deze weblog beschreven enorme ORANGE. Kijk maar eens naar de auto ervoor om een idee te krijgen hoe groot deze is. Dit zou je in Nederland met alle welstandscommissies dus NOOIT mogen bouwen.

Toen we thuis kwamen wilden de kids voor de laatste keer nog gaan zwemmen en is Nicky begonnen met de schoonmaak van de villa. Dit hoeft ze niet te doen, maar ja: Als je Nicky kent, weet je dat ze het tien keer zo schoon achterlaat als dat we het aantroffen. Ik ben toen maar begonnen met de weblog bij te werken, zodat mijn achterstand weer is ingelopen.

Het is nu precies 23.00 uur en ik ben klaar en Nicky ook. Nog even op de porch lekker buiten zitten. We begrijpen dat dat in Nederland niet meer mogelijk zal zijn.
Nog 1 keer genieten en dan naar bed. Morgen moeten we om ongeveer 10.30 uur wegrijden, dus dat wordt vroeg op!

Ik begin alleen nu al heimwee te krijgen. Wat zal ik dit weer enorm gaan missen. Elke keer als ik wegreis uit Florida voel ik me gewoon een beetje verdrietig, een gevoel van heimwee is denk ik de beste omschrijving. Met elke andere vakantie wil ik op een gegeven moment wel weer naar huis, maar in Florida nooit. Ik zou hier rustig nog een paar maanden (liefst nog langer) kunnen blijven. Het lekkere weer, de vriendelijkheid van de mensen, het feit dat je je als gehandicapte zo goed kan redden hier en dan de villa's waar je in verblijft. In alle andere vakanties is het altijd een beetje behelpen, maar hier niet! Ik moet maar voor de staat Florida gaan werken als promotor van The American Dream geloof ik. Hoewel ik ook heel goed besef dat er in dit land ook heel wat dingen zijn die minder aantrekkelijk zijn. Maar dat is denk ik overal wel zo. Per saldo zeg ik: Florida is TOP! (En ik kom zo snel mogelijk weer terug!)